Türk Milli eğitim Sistemi ve Okullar -2-

Türk Milli Eğitim Sisteminin Genel Amaçları

Eğitim sisteminin amaçları sistemin politikasına ve işlevine uygun, sistem bütünlüğünü koruyacak, kendi içinde ve toplumun ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde saptanır.

Amaçlar Hiyerarşisi

Hiyerarjik olarak eğitimin amaçlarını uzak amaçlar, genel amaçlar, okulun amaçları, dersin amaçları, konunun amaçları olarak beş grupta toplamak mümkündür. Kuşkusuz bu amaçların birbiri ile bağıntılı olması gerekir.

Türk Milli Eğitiminin Temel İlkeleri

Türk Milli Eğitiminin Genel ilkeleri şunlardır; Genellik ve eşitlik, ferdin ve toplumun ihtiyaçları, yöneltme, eğitim hakkı, fırsat ve imkan eşitliği, süreklilik, Atatürk İnkılapları ve Türk Milliyetçiliği, Demokrasi eğitimi, Laiklik bilimsellik, planlılık, karma eğitim, okul ve ailenin işbirliğidir.

ÖRGÜT( TEŞKİLAT, ORGANİZASYON)

Örgütün çeşitli tanımları yapılmış ve yapılmaktadır. Bunların hiçbiri diğerinden farklı değildir. Bir çoğunda ortak noktalar vardır. Fakat her birinin dayandığı temel felsefe diğerinden farklıdır.

Örgüt ve Yönetimin Tanımları ve İlişkileri

Belli bir amaç doğrultusunda birkaç kişinin kurduğu bir koalisyondur. Örgütün amaçları önceden kararlaştırılır. Yönetim bu amaçları gerçekleştirmek için,örgütteki madde ve insan kaynaklarına yön verir,bunları kullanır ve kontrol eder.Böylece,amaçların gerçekleşmesi için gerekli araçları sağlamış olur.

Örgüt Kuramları(Teorileri)

genel açıklamalara verilen addır(Kuzgun,1988,s.106).Kuram, yöneticiyi gerçeğe götüren en güvenilir araçtır. Çeşitli örgüt kuramlarını üç grupta toplamak mümkündür. Bunlar klasik, neoklasik ve modern kuramlardır. Klasik kuramın başlıca düşünürleri(Taylor,Reily,Allen ve Brech) formal örgütün anatomisiyle uğraşmışlardır.

Formal örgüt, ortak bir amacın gerçekleştirilmesi için işbirliği yapan insanların, koordine edilmiş eylemler sistemi olarak tanımlanabilir. Formal bir örgüt olabilmesi için koordine edilmiş bir eylemler sistemi, bir grup insan, bir amaca yönelik iş birliği, otorite ve önderlik söz konusudur. Klasik Kuram Dört Sütun üzerine kurulmuştur

a)İş bölümü: Bir insan örgütü büyüdükçe işler imkân ölçüsünde doğal çizgilerden bölünmelidir.

b)Dikey ve görevsel süreçler: Dikey süreç komuta zincirinin, yetki ve sorumluluk devrinin, komuta birliği ve rapor verme zorunluluğunun büyümeleriyle ilgilidir; yatay süreç ise, örgütün uzmanlaşmış kesimlere bölünmesi ve bu kesimlerin uygun birimler olarak yeniden gruplanmasıyla ilgilidir.

c)Yapı: Bir örgütte görülen çeşitli eylemler arasında var olan ilişkilere uygulanan bir kavramdır. Amacı, görevler arasında düzenli bir sıralama sağlamaktadır. Klasik kuram, hat ve kurmay olmak üzere iki temel yapıyla uğraşır. Hat, otoriteyi temsil eder, kurmay ise, öneri ve düşünceleri temsil eden bir danışma hizmetidir.

d)Denetim alanı: Bir yöneticinin etkin olarak denetleyebileceği memur sayısını ve bu sayının örgüt yapısı üzerindeki etkisini gösterir. Geniş alan düz bir yapıyı ortaya çıkarır, kısa alan uzun bir yapı gerektirir.

Neoklasik kuram, bundan önce açıklanan dört sütunu benimsemekle beraber, bunların insan davranışı ile değiştiğini savunur. Hawthorne, Gardner, Moore, Davis gibi yazarların öncülük ettiği neoklasik kuram,insan davranışının çeşitli yönlerini belirtememiştir.Bu kuramın  belki en zayıf yanı,sistem görüşünü önemsememiş ve örgüte getirmemiş olmasıdır.

Dr. Mehmet Birekul, 2017